Θ.Δρίτσας: Αυξημένος κατά 3,7% ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Ναυτιλίας & Αιγαίου

ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΗΝ 5/12/2015 ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ «ΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2016»

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο προϋπολογισμός για το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής για το οικονομικό έτος 2016 είναι ένας προϋπολογισμός αυξημένος κατά τι, κατά 3,7%, κυρίως όμως είναι ένας προϋπολογισμός κατανεμημένος με τέτοιον τρόπο ώστε να προσανατολίζεται στην κάλυψη των επειγουσών αναγκών όπως οι έκτακτες συνθήκες έχουν διαμορφώσει και σε ό,τι αφορά στο Λιμενικό Σώμα και σε ό,τι αφορά τις άλλες υπηρεσίες του Υπουργείου.

Προς αυτή την κατεύθυνση οι συνολικές πιστώσεις εκτός από τη μισθοδοσία και τις πάγιες δαπάνες θα καλύψουν και νέες προσλήψεις στελεχών του Λιμενικού Σώματος, που είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση των αναγκών του ανατολικού Αιγαίου, καθώς και την καταβολή επιδόματος εξομάλυνσης στο προσωπικό, τις επικείμενες μισθολογικές ωριμάνσεις και τις αναδρομικές αποδοχές και όλα αυτά τα εκκρεμή ζητήματα, αλλά κυρίως αυτά που είναι επείγοντα.

Επίσης, θα καλύψουν δαπάνες μετακινήσεων που αφορούν στις ανάγκες του ανατολικού μετώπου, τις προμήθειες εξοπλισμού και συντήρησης επιχειρησιακών μέσων, τις δαπάνες προμήθειας καυσίμων και την ολοκλήρωση των διαγωνιστικών διαδικασιών για την τεχνική υποστήριξη ιπταμένων μέσων και πολλά άλλα που είναι απολύτως αναγκαία. Η πραγματικότητα διαμορφώνει αύξηση προσφυγικών ροών και προς αυτή την κατεύθυνση είμαστε υποχρεωμένοι να κατανείμουμε τις επιλογές μας με τρόπο τέτοιο που να είμαστε απολύτως εντάξει.

Επίσης, κρίσιμο ζήτημα είναι η επιδότηση των γραμμών της ακτοπλοΐας δημοσίου συμφέροντος. Και προς αυτή την κατεύθυνση με έναν συνολικό προϋπολογισμό ύψους 81.400.000 έχουμε προγραμματίσει την πλήρη κάλυψη.

Ως εκ τούτου δεν μπορώ να σας πω ότι αυτή τη στιγμή απ’ αυτόν τον προϋπολογισμό προκύπτουν πολλά νέα ζητήματα. Όμως αυτό δεν σημαίνει –και θα καταλήξω την ομιλία μου μ’ αυτό- ότι το Υπουργείο δεν έχει πολύ σημαντικούς προγραμματισμούς των οποίων την κάλυψη σκοπεύει να διεκδικήσει από ενωσιακούς και άλλους πόρους που δεν προβλέπονται στον παρόντα διαγωνισμό. Ήδη και μέσα από το μικρό και συρρικνωμένο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, φέτος, την τελευταία στιγμή και μετά τις καταστροφές και για τη Σκόπελο και για την Ύδρα και για άλλες περιοχές, κατορθώσαμε να έχουμε μια μικρή αλλά σημαντική παρέμβαση στήριξης και ενίσχυσης των περιοχών αυτών που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά σε λιμενικές εγκαταστάσεις.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα της συζήτησης που διεξάγεται για τον Προϋπολογισμό είναι ένα άκρως πολιτικό πρόβλημα. Και εδώ πράγματι η ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστου Μαντά, ήταν απολύτως εύστοχη. Η πολιτική είναι η προοδευτική, προωθητική σύνθεση αντιθέσεων και αντιφάσεων.

Δεν μπορείς να τις αγνοήσεις ούτε τις αντιθέσεις ούτε τις αντιφάσεις. Σημασία έχει -για να κρινόμαστε όλοι- ποιο κλειδί χρησιμοποιεί κανείς για να αναγνωρίσει αυτές τις αντιφάσεις, για να αναγνωρίσει τις αντιθέσεις, για να σταθεί απέναντι σε αυτές, για να σταθεί υπέρ των πολλών ή υπέρ των λίγων στις αντιθέσεις, για να αναγνωρίσει δυσκολίες, για να αναγνωρίσει τα αίτια λόγω των οποίων παράγονται αυτές οι δυσκολίες και για να προχωρήσει σε μια κατεύθυνση όπου να συνθέσει προωθητικά μέσα από αυτές τις δυσκολίες. Αντί γι’ αυτό, έχουμε την γνωστή παραπολιτική αντιπολίτευση, αυτό που λέγεται -κι έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, ίσως και διεθνώς- «αποδόμηση του αντιπάλου». Είναι η μεταμοντέρνα συνεισφορά του μιντιακού συστήματος στην πολιτική, στην άλωση της πολιτικής, το οποίο υπάρχει πια και μέσα στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου.

Δεν είναι πολιτική αυτό, κύριοι συνάδελφοι. Είναι παραπολιτική. Η αποδόμηση δεν έχει καμμία σχέση με την αυστηρή και αναγκαία κριτική της αντιπολίτευσης προς κάθε κυβέρνηση, γιατί ακριβώς αποφεύγει τις ευθύνες. Ο λόγος ο αντιπολιτευτικός του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση προς όσα λέγονται, ήταν σκληρός, πολλές φορές μπορεί να πει κανείς ότι εκ των υστέρων μπορεί να αποδεικνύεται και υπερβολικός ως ρητορική, αλλά ποτέ δεν ήταν αποδομητικός. Ήταν προς την κατεύθυνση της σύνθεσης, της εναλλακτικής πρότασης.

Πού είναι η εναλλακτική πρόταση σε αυτήν την κατεύθυνση; Πού είναι η καταξίωση της πολιτικής; Πού είναι η δικαίωση της πολιτικής; Η πολιτική δικαιώνεται με την εναλλακτική πρόταση. Και προς αυτήν την κατεύθυνση είμαστε πλέον μπροστά σε ένα φαινόμενο όπου δεν αντιπολιτεύεται την Κυβέρνηση απλώς ένα κόμμα ή δύο ή τρία, την αντιπολιτεύεται ένα καθεστώς, ένα σύστημα. Κατά περίεργο τρόπο, τα κόμματα αυτά παίζουν και λιγότερο ρόλο, παίζουν ρόλο ουραγού. Την πρώτη γραμμή την κρατούν τα οικονομικά, τα μιντιακά και άλλα συμφέροντα κι έρχονται τα κόμματα ουραγοί να υπηρετήσουν ό,τι η μιντιακή ταυτοποίηση και άλλοι κύκλοι κάθε μέρα βγάζουν στην επικαιρότητα κι έρχονται να τα αξιοποιήσουν και μέσα στη Βουλή. Αυτά είναι κόμματα-ουραγοί, δεν έχουν καμμία σχέση με κόμματα που συγκροτούν προγραμματικές και υπεύθυνες πολιτικές στάσεις.

Και είναι ακριβώς, πάρα πολύ χαρακτηριστικό το ότι, ενώ εμείς ποτέ δεν μιλήσαμε για οικουμενική κυβέρνηση, εντούτοις σήμερα διαρκώς διογκώνεται το φαινόμενο μιας οικουμενικής αντιπολίτευσης. Όλοι ενωμένοι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, με τρομερά παραπλανητικά ψέματα, με παρατηρήσεις. Ενώ αρνούνται, για παράδειγμα, στο Συμβούλιο των Αρχηγών να συζητήσουν τα ζητήματα του ασφαλιστικού και της κοινής στάσης όλου του πολιτικού κόσμου και όλου του πολιτικού φάσματος, να μην υπάρχουν μειώσεις στις συντάξεις, ενώ αρνούνται σε αυτό να πάρουν θέση, αρνούνται να κάνουμε ένα μέτωπο απέναντι σε όλες τις μονεταριστικές, νεοφιλελεύθερες πιέσεις, που τις ξέρουμε, τώρα έρχονται εκ των υστέρων να δικαιώσουν –και αυτό το έχουν κάνει σε όλες τις περιπτώσεις και τώρα αυτές τις μέρες και για τη Σένγκεν και για όλα αυτά- δήθεν μια κριτική στην Κυβέρνηση.

Ποια είναι η θέση, επομένως, των κομμάτων; Μια οικουμενική αντιπολίτευση απέναντι σε μια Κυβέρνηση η οποία αναγνωρίζει τις αντιφάσεις, αναγνωρίζει τις αντιθέσεις, παραδέχεται να λειτουργήσει μέσα σε αυτές, για να συνθέσει προωθητικές κινήσεις προς την κατεύθυνση υπέρβασης, με συγκεκριμένη επιλογή, μεροληπτική επιλογή υπέρ των πολλών.

Αυτά, λοιπόν, δεν μπορούμε να τα αγνοούμε και να κάνουμε μια συζήτηση για τον προϋπολογισμό, που όντως είναι η κορυφαία συζήτηση, και να καμωνόμαστε ότι δικαιωνόμαστε. Διότι εδώ η αντιπολιτευτική ρητορική φτάνει και στα όρια της προβοκάτσιας.

Ήδη για το προσφυγικό ακούσαμε και ακούμε καθημερινά πολλά και στις τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά με ενδιαφέρουν κυρίως αυτά που λέγονται στη Βουλή ως πολιτικός λόγος.

Για το προσφυγικό ακούσαμε επίσης τον υπεύθυνο στρατηγικού σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας κ. Βαρβιτσιώτη να μας λέει ότι συστηματική παραβίαση κάνει η Ελλάδα στη Συνθήκη Σένγκεν, έχοντας αφήσει ανοιχτά, αφύλακτα και χωρίς κανέναν έλεγχο τα σύνορά της. Αυτό δεν είναι προβοκάτσια; Αυτό δεν είναι ταύτιση με όλες εκείνες τις πολιτικές διαφόρων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιλέγουν τον εθνικό εγωισμό και την εθνική περιχαράκωση; Δεν είναι βούτυρο στο ψωμί όλων εκείνων των κρατών που διαλέγουν την εθνική περιχαράκωση και τον εθνικό εγωισμό το να λέει ο υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασμού –τρομάρα μας!- της Νέας Δημοκρατίας ότι η Ελλάδα παραβιάζει συστηματικά τη Συνθήκη Σένγκεν, έχοντας αφήσει ανοιχτά και αφύλαχτα, χωρίς κανέναν έλεγχο τα σύνορά της; Πού είναι τα αφύλαχτα; Πώς προσβάλλει το Λιμενικό Σώμα και όλους τους ανθρώπους που από το πρωί μέχρι το βράδυ όλο αυτόν τον καιρό, νυχθημερόν δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους; Βραβεύτηκαν ήδη από τη UNICEF, θα βραβευτούν από την Ακαδημία Αθηνών, και αυτό είναι το λιγότερο. Έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση και των νησιωτών και του ελληνικού λαού.

Πού είναι τα αφύλαχτα σύνορα; Τι σημαίνει για τον κ. Βαρβιτσιώτη και για όποιον λέει τέτοια λόγια, «αφύλαχτα σύνορα»; Τι θα μπορούσαν να είναι τα φυλασσόμενα όταν το Λιμενικό Σώμα έχει υποδεχθεί πάνω από επτακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες, με βάση τις διεθνείς συνθήκες, τους έχει καταγράψει σε συνεργασία με την Αστυνομία κι έχει διασώσει σε επιχειρήσεις διάσωσης πάνω από ενενήντα χιλιάδες, χωρίς ούτε μία απώλεια ανθρώπινης ζωής; Όσες ανθρώπινες ζωές χάσαμε τις χάσαμε σε ναυάγια και όχι στις διαδικασίες της έρευνας-διάσωσης.

Δεν ξέρει ο στρατηγικός σχεδιασμός της Νέας Δημοκρατίας ότι η έρευνα - διάσωση δεν είναι μόνο ανθρωπιστικού πεδίου δραστηριότητα, αλλά πίσω απ’ αυτήν κρύβονται και συγκρούονται τεράστια γεωστρατηγικά συμφέροντα και ανταγωνισμοί; Δεν ξέρει ότι αν δεν διασώσει το ελληνικό Λιμενικό Σώμα αυτές τις χιλιάδες ανθρώπινες ζωές θα διεκδικηθεί η διάσωση από κάποιον άλλο κι αυτό θα οριοθετήσει και σύνορα και πολλές άλλες περιοχές προνομιακής δράσης; Δεν τα ξέρουμε αυτά; Δεν μάθαμε ποτέ την αλφαβήτα της έρευνας - διάσωσης και της γεωστρατηγικής σημασίας της; Εγώ είμαι πρόθυμος να μπορούσε η έρευνα - διάσωση να είναι εστιασμένη μόνο στην ανθρωπιστική διάσταση. Όμως, αυτά είναι αλφαβήτα. Τα αγνοούμε; Πού είναι η πολιτική; Αυτά είναι προβοκάτσια και παραπολιτική.

Μέσα στα έξι – επτά λεπτά που μίλησε ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας υπάρχουν τουλάχιστον άλλα έξι-επτά αντίστοιχα, τέτοιας διάστασης παραπλανητικά ψέματα -δεν θα τα αναφέρω, γιατί δεν έχω τον χρόνο, ήδη τον εξάντλησα- τα οποία δεν είναι απλώς και μόνο παραπλανήσεις, αλλά λειτουργούν προβοκατόρικα, λειτουργούν επικίνδυνα, λειτουργούν σε βάρος του ελληνικού λαού, σε βάρος της χώρας.

Αντιστοίχως, ο κ. Μηταράκης, υπεύθυνος του τομέα ναυτιλίας και ναυτιλιακής πολιτικής, της Νέας Δημοκρατίας, καταθέτει ερώτηση και μάλιστα στο τέλος ζητάει και την παραίτηση της Κυβέρνησης, γιατί, όπως λέει, φεύγουν οι ναυτιλιακές εταιρείες από τον Πειραιά. Θα του απαντήσω και θα του απαντήσω με όλη τη σοβαρότητα που έχει το θέμα. Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Υπάρχει ρευστότητα, κινητικότητα, ανταγωνισμός στην Ευρώπη, στη Γερμανία, στην Κύπρο. Βεβαίως και υπάρχει. Φαινόμενο ότι ο Πειραιάς χάνει την ισχύ του ως λιμενικό κέντρο δεν υπάρχει. Ρωτήστε την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ρωτήστε το Ναυτικό Επιμελητήριο. Μην ρωτάτε την Κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ή δεν είναι αυτό προβοκάτσια, όταν ο ανταγωνισμός είναι ακριβώς σε πλήρη εξέλιξη και είναι ένα σωρό χώρες, κράτη και άλλα διεθνή και ευρωπαϊκά και μεσογειακά συμφέροντα, με ανοιχτά τα μέτωπα για να πλήξουν την ελληνική ναυτιλία και να διεκδικήσουν μερίδιο από την ισχύ της;

Αυτό τι είναι; Είναι πολιτική εναντίον της Κυβέρνησης; Έχει καμία σχέση αυτό με πραγματική κριτική;

Οι βασικές πολιτικές και μεταρρυθμιστικές κατευθύνσεις του Υπουργείου κινούνται σε τρεις άξονες: Πρώτον, μεταρρύθμιση, αναδιοργάνωση βασικών τομέων ευθύνης του Υπουργείου. Δεύτερον, παρεμβάσεις για την αύξηση δημοσίων εσόδων και αναδιοργάνωση.

Ο τρίτος άξονας είναι η εξοικονόμηση πόρων και η καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Δεν θα μπω στις λεπτομέρειες.

Η αναμόρφωση της ναυτικής εκπαίδευσης, η αναδιοργάνωση του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας, ο ανασχεδιασμός του ακτοπλοϊκού συστήματος, η αλλαγή του συστήματος προσλήψεων στο Λιμενικό Σώμα και η προοπτική ίδρυσης Ακαδημίας Λιμενικού Σώματος, η αναμόρφωση της Δημόσιας Πλοηγικής Υπηρεσίας, το Μητρώο Τουριστικών Πλοίων, τα τέλη πλόων τουριστικών σκαφών και ο εκσυγχρονισμός του πλαισίου λειτουργιών με το ηλεκτρονικό εισιτήριο και το πρότυπο ναυλοσυμφώνου στον κλάδο των τουριστικών σκαφών, όπως και η δραστική επίλυση του προβλήματος των άνυδρων νησιών, με πρωτοβουλίες της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου, που είναι ήδη σε εξέλιξη, με τον Γενικό Γραμματέα της, τον κ. Γιαννέλη, η ίδρυση του συμβουλίου νησιωτικής πολιτικής και η επικείμενη ίδρυση του ινστιτούτου νησιωτικής πολιτικής, είναι λίγοι από τους βασικούς τομείς που αυτή τη στιγμή ήδη έχουν ξεκινήσει και βρίσκονται σε εξέλιξη στον προγραμματισμό του Υπουργείου μας, με συνολικότερη μάλιστα αναδιοργάνωση του Οργανισμού του ΥΝΑ, εκσυγχρονισμό του πλωτού και εναέριου στόλου και αναθεώρηση του πλαισίου που μεταρρυθμίζει τις μεταθέσεις των στελεχών.

Με αυτόν τον τρόπο θα ενισχυθούν και οι δομές και θα εξορθολογιστούν οι δαπάνες του Υπουργείου.

Αυτά είναι στοιχεία μιας πολιτικής, σε πολύ δύσκολες συνθήκες, που βήμα-βήμα ξετυλίγουμε και οργανώνουμε και σε αυτόν τον τομέα, όπως και σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής.