Διονύσης Χριστοδουλόπουλος: «Ήρθε η ώρα η 4η φτωχότερη χώρα της ΕΕ να κεφαλαιοποιήσει την παγκόσμια κυριαρχία της στη Ναυτιλία»

Την ανάγκη να  διεκδικήσει η Ελλάδα το μερίδιο που της ανήκει παγκοσμίως όσο αφορά την παροχή  υπηρεσιών στη ναυτιλία και τον εξοπλισμό του ελληνόκτητου στόλου με ελληνικής κατασκευής ναυτιλιακό εξοπλισμό  επισημαίνει μιλώντας το www.newmoney.gr o Διονύσης Χριστοδουλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος εταιρείας που δραστηριοποιείται στη ναυτιλία. Όπως θέλησε να ξεκαθαρίσει από την πρώτη στιγμή οι θέσεις του εκφράζουν τον ίδιο και μόνο και όχι την εταιρεία.   

«Πρόσφατα συμμετείχα  σε  ημερίδα που διοργάνωσε, συνεταιρισμός  κατασκευαστών ναυτιλιακού εξοπλισμού , προερχόμενος από χώρα της δυτικής Ευρώπης. Η αντιπροσωπεία δεν είχε μόνο τους εκπροσώπους  των συγκεκριμένων εταιρειών που απάρτιζαν το “corporate cluster”,  αλλά επίσης εκπροσώπους τραπεζών και επενδυτικών ιδρυμάτων, καθηγητές πανεπιστήμιων, ερευνητές,  πολιτικούς και διπλωμάτες. Συντονισμένοι και ευθυγραμμισμένοι στο πώς θα προσφέρουν την πλέον ελκυστική πρόταση, ώστε ο ελληνικός εφοπλισμός να τους συμπεριλαμβάνει με υψηλή σημαντικότητα, στην λίστα των προμηθευτών. Και εκεί κάπου όπως έχει τραγουδηθεί από γνωστό και αείμνηστο τραγουδιστή ξεκίνα η αίσθηση της  «εθνικής μοναξιάς»  και της  εθνικής μελαγχολίας. 

Γιατί δεν είναι εφικτό η χώρα μας να παρουσιάζει όχι  μόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό μια τέτοια συγκροτημένη προσπάθεια, που πραγματικά μπορεί να διεισδύσει στην παγκόσμια αγορά;» και προσέθεσε:

«Είναι περιττό να αναφερθεί και να αναλυθεί για άλλη μια φόρα ο όγκος και η ποιότητα του ελληνόκτητου στόλου και της γεωοικονομικής σημαντικότητας που έχει για την 4^η φτωχότερη χώρα  της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενδεχομένως είναι  επανάληψη να παραθέσουμε οικονομικά στοιχεία τα όποια αποδεικνύουν το μέγεθος τους ενοποιημένου κύκλου εργασιών της ναυτιλιακής βιομηχανίας  η όποια ενδεχομένως την στιγμή που γράφονται αυτές οι  λέξεις να προσεγγίζει το ¼ της παγκόσμιας ναυτιλίας.

Ωστόσο είναι επιτακτικό πλέον να κινητοποιηθεί η επιχειρηματική, οικονομική και πολιτική «ελίτ» ώστε να κεφαλαιοποιήσουμε την δυνατότητα  που μας δίνεται από την ύπαρξη μιας παγκοσμίας και ανεξάντλητης πηγή ανάπτυξης. Ήρθε η ώρα η  4^η φτωχότερη χώρα της ΕΕ να κεφαλαιοποιήσει την παγκόσμια κυριαρχία της στη Ναυτιλία»

Για τον τρόπο που θα επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί δήλωσε:

«Πρέπει να εξασκήσουμε τους εαυτούς μας σε αυτονόητα πεδία. Και  ομολογώ είναι πάντα σχετικό τι είναι «αυτονόητο….. Στη  προκείμενη χρονική στιγμή κάποια από τα πλέον βάτα πεδία δραστικής ανάπτυξης είναι οι τομείς της παροχής υπηρεσιών, προμήθεια  βασικού εξοπλισμού κατασκευασμένο στην εγχώρια βιομηχανία και επισκευαστικών υπηρεσιών.

Τα παραπάνω είναι εφικτά, αφού δεν απαιτεί την εξεύρεση επιστημονικο-τεχνικής κατάρτισης , αλλαγής νομικού πλαισίου ή άντλησης κεφαλαίων από την επενδυτική ή την  τραπεζική αγορά . Ήδη υπάρχει η συναθροισμένη εμπειρία και τεχνογνωσία , που δύναται να αναβαθμιστεί , ήδη υπάρχουν οι εταιρείες και οι άνθρωποι, ήδη υπάρχει η γνώση της αγοράς .

Οι ενώσεις των εργαζομένων απαιτείται να  ξεφύγουν από το κλειστό ανταγωνιστικό / συνδικαλιστικό πρίσμα που αντιμετωπίζουν τις σχέσεις με τους εργοδότες / επιχειρηματίες. Ο χώρος προσφέρει πραγματικά υψηλές αμοιβές με ισορροπημένο το ισοζύγιο εργασίας και προσωπικής ζωής

Οι εδώ ειδικοί /σύμβουλοι/ «γκουρού» να αφήσουν τις γενικές αερολογίες χωρίς πλήρως καταρτισμένα και στοιχειοθετημένα επιχειρηματικά πλανά , όπου οι υποθέσεις εφαρμογής σχεδίου  να λαμβάνουν το χειρότερο  δυνατό σενάριο και οι αριθμοί  να αποδεικνύουν τη βιωσιμότητα και ευρωστία του».

Για τις επιχειρηματικές οργανώσεις-ενώσεις τόνισε:  

«Οι επιχειρηματικές οργανώσεις πρέπει να έχουν μια άρτια παρουσία και όχι μονό παρουσία προϊόντων. Αυτό  σημαίνει πρόσβαση των πελατών τους σε επενδυτικά / τραπεζικά προϊόντα για την απόκτηση του εξοπλισμού που παράγουν, ενδυναμώσεις της παρουσίας τους σε χώρες με ενδιαφέρον μέσω ήδη εμπορικών και διπλωματικών απόστολων , σύνδεση της καινοτομίας με πανεπιστήμια, δημιουργία  υπηρεσιών και παραγωγικών δραστηριοτήτων όχι μόνο στο ΒΙ.ΠΑ Σχιστού ή στο Πέραμα αλλά σε ολόκληρη  την Ελλάδα που μπορούν να βρουν ανταγωνιστικότερη παραγωγική βάση ή αγορά εργασίας».

Ο Διονύσης Χριστοδουλόπουλος αναφέρθηκε και στον κλάδο των επισκευών πλοίων:

«Στον επισκευαστικό τομέα  θα πρέπει αντί οι επισκευαστές να κατατέμνουν την πίτα, να λειτουργήσει στη πράξη  «η ισχύς εν την ένωση». Άραγε γιατί δεν δύναται να αναλάβουν πολλές επισκευαστικές εταιρείες τη δημιουργία ενός «κοινού φορέα/εταιρικό σχήμα» διαχείρισης των ναυπηγείων που παρακμάζουν, ώστε να λειτουργήσουν με τρόπο που θα εξασφαλίσουν ανταγωνιστική λειτουργία έναντι της γείτονας χώρας  και απασχόληση όλων των επισκευαστικών μονάδων που ξενιτεύονται ανά την υφήλιο ή δεν χρησιμοποιούνται γιατί δεν δεξαμενίζονται περισσότερα.

Έν κατακλείδι όλες οι παραπάνω προτάσεις σαφέστατα και απαιτούν περαιτέρω «διύλισης»  ωστόσο  θα πρέπει με πραγματική θέληση , πειθαρχία , μεθοδικότητα και όραμα να δούμε στη σωστή διάσταση την εύκαιρα που αναδύεται και πως θα την αδράξουμε για το πολυδιάστατο εθνικό μας καλό».

ΠΗΓΗ: newmoney.gr