Μιχ.Λάμπρος: Ένας αιώνας από την ίδρυση της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών

Με μία συγκινητική επιστολή του προς τον Θεόδωρο Βενιάμη,  πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, ο Μιχάλης Λάμπρος Γενικός Διευθυντής
της MAJESTIC INTERNAITONAL CRUISES INC από τα παλαιότερη στελέχη της  ελληνικής ναυτιλίας κάνει μια αναδρομή στην ιστορία της Ένωσης και καταγράφει προσωπικές εμπειρίες με αφορμή την συμπλήρωση 100 ετών από την ίδρυσή της.  

«Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,

Σε λίγες μέρες θα αποχαιρετήσομε ένα ακόμα χρόνο για να υποδεχθούμε τον νέο ο οποίος όλοι μας ελπίζομε να είναι πολύ καλύτερος και αποδοτικότερος από το 2016 σε όλους τους τομείς.

Όμως παρακαλώ να μου επιτρέψετε να σταθώ για λίγο στο έτος 2016 που αποτελεί ιστορικό σταθμό για την Ελληνική και την Ελληνόκτητη Ναυτιλία, μια και συμπληρώθηκε ένας αιώνας από την ίδρυση της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών το έτος 1916.

Η Ναυτική οικογένεια της Ελλάδος αισθάνεται υπερήφανη διότι τα τελευταία χρόνια η επιτυχημένη παρουσία σας στο τιμόνι της Ενώσεως αποτελεί την καλύτερη εγγύηση της σωστής αντιμετώπισης των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση η Ναυτιλία μας.

Η Ναυτική μας οικογένεια θεωρεί την παρουσία σας ως Προέδρου της Ενώσεώς μας καταλυτική και αισθανόμεθα υπερήφανοι που το όνομά σας θα συνδεθεί ιστορικά με τον εορτασμό των εκατό ετών από την ίδρυσή της.

Γνωρίζω ότι κάνω κατάχρηση του πολύτιμου χρόνου σας, όμως θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία στις προσωπικές μου εμπειρίες από τη θητεία μου στην Ακτή Μιαούλη και στην παρουσία μου στην φορτηγό και επιβατηγό Ναυτιλία από το έτος 1960.

Όταν αποφοίτησα από το ιστορικό γυμνάσιο της Χίου το 1959, η επιθυμία μου ήταν να γίνω γιατρός.  Τον Ιανουάριο του έτους 1960 πέτυχα ως επιλαχών στην Ιατρική Σχολή της Θεσσαλονίκης.  Όμως οι γονείς μου οι οποίοι δεν είχαν καμμία σχέση με τη Ναυτιλία διότι η οικογένειά μου ήταν από τις λίγες στη Χίο που δεν είχαν Πλοίαρχο ή Μηχανικό, αρνήθηκαν να με στείλουν στη Θεσσαλονίκη διότι δεν είχαμε εκεί συγγενείς να με φιλοξενήσουν.

Τον Ιανουάριο του έτους 1960 ευρισκόμενος στον Πειραιά με κάλεσε ο αείμνηστος Αντώνης Χανδρής, συγγενής της μητέρας μου, και μου εξήγησε με σαφήνεια και

κάθε λεπτομέρεια τους λόγους που δεν έπρεπε να επιμείνω στην επιθυμία μου να γίνω γιατρός, και παράλληλα μου πρότεινε να εργασθώ στην Εταιρεία του των φορτηγών πλοίων ΧΑΝΔΡΗΣ ΕΛΛΑΣ, και σιγά – σιγά να μπω στα μυστικά και στα ενδιαφέροντα του κλάδου της Ναυτιλίας προσφέροντάς μου σαν δέλεαρ έναν πολύ καλό μισθό για εκείνη την εποχή.

Δέχθηκα και άφησα το όνειρο της Ιατρικής σε αδράνεια.

Με την πάροδο του χρόνου άρχισα να ενδιαφέρομαι όλο και περισσότερο για τη Ναυτιλία αλλά το κομβικό γεγονός που με έκανε στην κυριολεξία να ερωτευτώ τη θάλασσα και τα πλοία, ήταν η εγγραφή του χιλιοστού πλοίου στο Ελληνικό νηολόγιο, του ATLANTIC QUEEN τον Οκτώβριο του 1960, πλοιοκτησίας του αείμνηστου Σταύρου Λιβανού.

Ενθυμούμαι ακόμα έντονα τα συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης όλων των ναυτιλιακών στελεχών του Πειραιά με πρώτο και καλύτερο τον τότε Υπουργόν ΥΕΝ αείμνηστο Γεώργιο Ανδριανόπουλο, προσωπικοτήτων της Ναυτιλίας όπως οι             αείμνηστοι Γεώργιος Χανδρής, Διευθυντής της ΧΑΝΔΡΗΣ ΕΛΛΑΣ, Δημήτριος Κωττάκης, εκδότης των ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΧΡΟΝΙΚΩΝ, εκπροσώπων της ΠΝΟ και των ναυτεργατικών σωματείων, του ΝΑΤ και φυσικά της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών.

Ο Πειραιάς γιόρταζε για πολλές ημέρες το σπουδαίο εκείνο γεγονός που γέμισε όλους μας με υπερηφάνεια και ελπίδα περαιτέρω μελλοντικής ανάπτυξης του Ελληνικού νηολογίου, κάτι που πραγματοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο τις δεκαετίες 1960 και 1970.

Έτσι κατέγραψα τον εαυτό μου ως μόνιμο στέλεχος της μεγάλης Ναυτικής οικογένειας, πέρασα από όλα τα στάδια των κλάδων φορτηγών επιβατηγών κρουαζιεροπλοίων, και σήμερα αισθάνομαι ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη στον αείμνηστο Αντώνη Χανδρή που με επηρρέασε θετικά με την προτροπή του να αλλάξω επαγγελματικό κλάδο.

Τελειώνοντας κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να αναφερθώ με συναισθήματα ευγνωμοσύνης στις στρατιές των Ελλήνων Πλοιοκτητών που χάραξε ο καθένας ένδοξες σελίδες και ανεκτίμητη προσφορά στην υπόθεση της μεγάλης Ελληνικής Ναυτιλίας όλων των εποχών, και που συνέτειναν τα μέγιστα στην σημερινή παγκόσμια πρωτοκαθεδρία των Ελληνόκτητων πλοίων, πάντα μέσα από τις τάξεις της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών.  Το λιγότερο που οφείλομε σε αυτούς τους αγωνιστές είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια παντοτινή ανάμνηση για όσα μας προσέφεραν.

Είμαι βέβαιος ότι οι επιτυχίες της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών θα συνεχισθούν και στο μέλλον, μια και η νέα γενιά των Ελλήνων Πλοιοκτητών που παρέλαβε τη σκυτάλη από τους γεροντότερους δείχνει να πορεύεται στις ίδιες, αν όχι καλύτερες δραστηριότητες.

Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος.   Υγεία, ευτυχία σε σας, στην οικογένειά σας, στα μέλη του ΔΣ της Ενώσεως, και κάθε επιτυχία στις μελλοντικές σας δραστηριότητες, κάτι για το οποίο είμαι βέβαιος ότι θα συνεχισθεί».