Τα αρχαία Ναυάγια δείχνουν την Ελληνική ιστορική διαχρονική παραδοσιακή ναυπηγική και οι ανεμότρατες την καταστρέφουν

Πρόσφατα συζητώντας με απλούς ανθρώπους της ναυπηγικής παράδοσης της νησιωτικής Ελλάδας μας, καραβομαραγκούς του χώρου, παραδέχτηκα ότι από πλευράς συνδέσμου μας έγιναν αρκετά, ενώ μπορούσαν να γίνουν περισσότερα και τους ζήτησα συγνώμη.

Συγκεκριμένα μετά το βίωμα της προσωπικής ιστορίας του «πατριάρχη εν ζωή» καραβομαραγκού, του φίλου μας από την Ρόδο Χατζηνικολάου Μιχάλη, γνώρισα έναν άλλο ΩΡΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, τιμητή των καϊκιών, τον κ. Νίκο Μωράκη, τον Χιώτη δάσκαλο της καραβομαραγκοσύνης τον επιλεγόμενο «ΒΑΠΟΡΙΑ». Μου μίλαγε για την καταστροφή, το έγκλημα που έγινε στα 11.000 περίπου αλιευτικά ξύλινα σκάφη και τα μάτια του γέμιζαν δάκρυα. Δάκρυα λύπης, πόνου, αγανάκτησης και αηδίας.

Μιλήσαμε επί ώρες και δώσαμε νέο ραντεβού εκεί, στο χώρο του, όπου το Δ.Σ. του «Ελληνικού Συνδέσμου Παραδοσιακών Σκαφών» θα συναντηθεί μαζί του, ώστε εμείς προς εκείνον και εκείνος προς εμάς, να αλληλοψυχογραφηθούμε.

Για το έγκλημα αυτό έχουμε κάνει σειρά εγγράφων προς τους αρμόδιους, διάφορες πιέσεις προς την Δημόσια Διοίκηση, δημοσιογραφικές αναφορές, ημερίδες αλλά δυστυχώς το Ελληνικό κράτος είναι άτεγκτο. Έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε  τον αγώνα και να δημιουργήσουμε  μία ανθρώπινη αλυσίδα σε κάθε νέο κόψιμο αλιευτικού σκάφους, απαγορεύοντας την καταστροφή των αλιευτικών σκαφών, ενώπιον δημοσιογράφων, τηλεοράσεων και πλήθος λαού.

Όταν θα έρθει εκείνη η ώρα θα καλέσουμε τα μέλη και τους φίλους του Συνδέσμου για συμπαράσταση και ΘΕΛΩ ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΤΟΤΕ ΕΚΕΙ.

Μήπως τελικά για να έχουμε ικανοποιητικό αποτέλεσμα χρειάζεται Μακιαβελισμός;

Το Υπουργείο Πολιτισμού για άλλη μία φορά θα «σφυρίξει αδιάφορα» για την καταστροφή των αλιευτικών μέσων (σκάφη), ενώ θα επιτρέψει τη διάσωση των αλιευτικών εργαλείων, από κοινού με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και συγκεκριμένα τη Διεύθυνση Αλιείας, καθ’ ύλην αρμόδια, που ως νέος Πόντιος Πιλάτος θα «νίψει τας χείρας του» με αρωματικό μαντιλάκι.

Αυτά, όσον αφορά το σπάσιμο με επιδότηση της Ε.Ε. ολόκληρου του παράκτιου αλιευτικού στόλου της Ελλάδας και την συνέχιση της βιβλικής καταστροφής, που γίνεται από τις ανεμότρατες προς το θαλάσσιο περιβάλλον (πυθμένα). Η Διεύθυνση Αλιείας ή πρέπει να είναι κουφή ή να μην γνωρίζει ανάγνωση, άλλως πως δικαιολογείται η γενοκτονία της αλιευτικής γεννητικότητας ολόκληρου του Αιγαίου κυρίως Πελάγους, με την βοήθεια της αναποτελεσματικής αστυνόμευσης των ανεμοτρατών από το αρμόδιο καθ’ ύλην αστυνομικό Σώμα της θάλασσας.

Αν το 1989 υπήρχε η σημερινή πληθώρα των ανεμοτρατών με τα σύγχρονα εργαλεία τους, που καταστρέφουν ολοκληρωτικά τον πυθμένα των ελληνικών θαλασσών, σκάβοντάς τον σε βάθος, δε θα υπερηφανευόμαστε τώρα ότι έχουμε το αρχαιότερο ναυάγιο στον κόσμο, το Ναυάγιο της Δοκού, ναυάγιο που χρονολογείται το 2.200 π.Χ.

Άλλο αξιόλογο ναυάγιο είναι το ναυάγιο των Ιρίων (Νότια της Αργολίδας) του 1.200 π.Χ. Επίσης, το ναυάγιο στο Μόδι (ΝΑ του Πόρου) του 12^ου π.Χ. αιώνα. Όπως και το αρχαίο ναυάγιο της Λαγούσας του 5^ου αιώνα π.Χ.

Η μελέτη του ΙΕΑΕ (Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών) απέδειξε ότι τα ξύλινα αυτά φορτηγά σκάφη είχαν κατασκευασθεί με την μέθοδο της «κελυφικής» ναυπηγικής τεχνικής, δηλαδή πρώτα κτιζόταν το εξωτερικό κέλυφος και μετά τοποθετείτο ο σκελετός του σκάφους. Με άλλα λόγια γνωστές Ελληνικές κατασκευές, όπως τις παρουσιάζει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» του.

Άξιο ιδιαίτερης προσοχής είναι ότι τα ναυάγια αυτά, όλα ξύλινα κελυφωτά σκάφη, είχαν φορτώσει στο αμπάρι τους κεραμικά δοχεία ή από την Χίο, ή την Κρήτη ή και την Κύπρο. Δηλαδή,  τα ξύλινα πλοία της τότε εποχής ταξίδευαν σε ανοικτά πελάγη από το 2.200π.Χ και ποιός ξέρει πόσο καιρό πριν. Αυτά τα σκάφη κατασκευάζονταν στα Ελληνικά παράλια της Αττικής και της νησιωτικής Ελλάδας από τότε, 4214 χρόνια πριν, με τον ίδιο καλό παραδοσιακό τρόπο των γνωστών καραβομαραγκών της Ελλάδας. Ποίος άλλος λαός έχει τέτοια ιστορία; Αλλά και ποιος άλλος σύγχρονος λαός έχει τέτοια ασυνειδησία και λήθη της ιστορίας του, ώστε να δικαιολογεί πλήρως τα αδικαιολόγητα;

Είναι αμαρτία και ντροπή εμείς οι Νεοέλληνες σήμερα να καταστρέφουμε τα παραδοσιακά μας σκάφη, να τα πετάμε στις χωματερές και να μην συνεχίζουμε την ναυπηγική παραδοσιακή τέχνη της Ελλάδος μας. Υιοθετήσαμε όλοι την καταστροφή των καρνάγιων, την παραμέληση, την απαξίωση τους και παραπέρα την καταστροφή των παραδοσιακών σκαφών μας. Αυτοί είμαστε οι Νεοέλληνες! Όλοι μαζί στην απαξίωση, όλοι μόνο για το «δεν βαριέσαι».

Αλλά όποιοι προδίδουν την ιστορία τους, τις καταβολές τους, την παράδοσή τους απλά «πεθαίνουν» ως έθνος. Δυστυχώς, το ελληνικό έθνος σβήνει ως λαός, ως ιστορία, ως παράδοση και κανένας δεν νοιάζεται, είτε από τη θέση του καθ’ ύλην αρμοδίου, είτε ως απλός κάτοικος μιας υπέροχης χώρας, που ευλόγησε ο Θεός και που εμείς την παραμελούμε υπαιτίως.

Άντε να δούμε πότε θα ξυπνήσει από τον λήθαργο το δημόσιο (το κράτος) και πότε εμείς ως λαός θα γίνουμε έθνος στην σκέψη, στη πράξη, στο συναίσθημα, στην αγωνιστικότητα;

Αχ μωρέ τι άχρηστοι που είμαστε εμείς ως λαός και εσείς ως Δημόσια Διοίκηση. Εάν διαφέντευαν την πατρίδα μας ως μόνιμοι κάτοικοί της Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Αυστριακοί, Αμερικανοί θα είχαν φωνάξει τον Έλληνα αρχαιολόγο Χάρη Τζάλα, αυτόν που έβγαλε με την ομάδα του στο φως της ημέρας τα αρχαία ναυάγια της Αλεξάνδρειας. Τότε ίσως θα αναρροφούσαν τη λάσπη στα στενά της Σαλαμίνας και εκεί πιθανότατα θα έβρισκαν τις αρχαίες ελληνικές τριήρεις και τα περσικά πολεμικά πλοία.

Και τότε ολόκληρη η υφήλιος θα ερχόταν για να θαυμάσει τα σκαριά της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Ένα άλλο μεγάλο ελληνικό μουσείο ναυτικής ιστορίας, σαν αυτό της Ακρόπολης, θα γέμιζε από Έλληνες και κυρίως αλλοδαπούς, φίλους της ιστορίας, της παράδοσης, της ναυπηγικής, της τέχνης και της μελέτης του πολέμου.

Αλλά δυστυχώς τι να περιμένουμε ως λαός από χαρτογιακάδες που σκέπτονται, λειτουργούν και πράττουν “by the book” όλοι άνθρωποι του «δήθεν», χωρίς αξίες και όνειρα.

Και να θυμάστε, τα στενά της Σαλαμίνας δεν έχουν ακόμη υποστεί τη λαίλαπα του χτενίσματος του βυθού τους από τις καταστροφικές υδροανατομικές «πόρτες», το μάρμαρο και τον σάκο των ανεμοτρατάρηδων.

Η ιστορία μας δείχνει τον δρόμο. Τα αρχαία ναυάγια μας διδάσκουν και αναγεννούν την ιστορία και κάποιοι στον βωμό της υπεραλίευσης καταστρέφουν ιστορία, παράδοση, ναυπηγική, μοναδικά μουσειακά αντικείμενα, με το «κράτος» αδιάφορο παρατηρητή, να σκέπτεται πως θα διασώσει το κούτσουρο και ας χαθεί ολόκληρο το δάσος.