24 χρόνια από τον παροπλισμό του παραδοσιακού σιδηρούν ιστιοφόρου πλοίου «ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ»

Άρθρο του Προέδρου του Ελληνικού Συνδέσμου Παραδοσιακών Σκαφών (ΕΛ.ΣΥ.ΠΑ.Σ), Υποναύαρχου Λ.Σ. (εα) Νικολάου Εμμ. Καβαλλιέρου  με αφορμή  την συμπλήρωση 24 ετών από τότε που το παραδοσιακό σιδηρούν ιστιοφόρο πλοίο «ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ» ετέθη σε παροπλισμό και για την μετέπειτα ατυχή επισκευή του, η οποία είχε ως αποτέλεσμα στην καταστροφή του ως προς την δυνατότητα του να ναυσιπλοεί, είτε με μηχανή είτε με ιστία.

Άρθρο

Ξύπνησα κάθιδρος. Το όνειρό μου συγκεκριμένο, ζωντανό και εφιαλτικό συνάμα, φόρτισε επικίνδυνα όλο το «είναι» μου.

Σας το περιγράφω όπως το είδα! Τα σχόλια δικά σας!!

«Είδα τον εαυτό μου, στην ηλικία μου με φόρμα εργασίας. Φορτωμένος με βαριά εργαλεία. Πήρα το τραμ, μετά το μετρό και κατέβηκα στην στάση Πανεπιστήμιο. Κατευθύνθηκα στην Ακαδημία Αθηνών και έβγαλα τα εργαλεία από την τσάντα μου. Πλησίασα τα σκαλιά του κτηρίου και με την βαριοπούλα άρχισα να σπάω τα μαρμάρινα σκαλοπάτια του. Οι περαστικοί ήταν αδιάφοροι στο σύνολό τους και εγώ συνέχιζα το καταστροφικό μου έργο. Κάποιος μόνο άρχισε να με σχολιάζει με άλλους περαστικούς. Η ώρα περνούσε βασανιστικά για εμένα, αλλά συνέχιζα. Τι άραγε περίμενα; Ξαφνικά η αστυνομία, ειδοποιημένη από τους φιλήσυχους καταγγέλλοντες ήρθε και με ρώτησε εάν έχω άδεια εργασιών  και μου έκανε συστάσεις να σταματήσω. Εγώ συνέχισα να σπάω μάρμαρα και τότε τα αστυνομικά όργανα έκαναν το καθήκον τους. Σύλληψη, χειροπέδες, κρατητήριο, λήψη απολογίας κατηγορούμενου, σήμα στην εισαγγελία, πέρασμα από την ΓΑΔΑ για φωτογράφηση και αποτυπώματα και λόγω παρέλευσης του χρόνου εργασίας του εισαγγελέως υπηρεσίας ξανά στο κρατητήριο.

Συγχνωτισμός με κοινούς εγκληματίες του Ποινικού Δικαίου, που χλεύαζαν το κράτος, την κοινωνία, την τύχη, αιτιολογώντας τα αναιτιολόγητα, υπερηφανευόμενοι για τα ανομήματα τους.

Πού και πώς να κοιμηθώ; Ξενύχτης, άπλυτος, αξύριστος την επόμενη το πρωΐ οδηγήθηκα στο εισαγγελέα ποινικής δίωξης για να μου απαγγελθεί η κατηγορία.

Εισαγγελεύς υπηρεσίας ήταν μια στριμμένη γεροντοκόρη, που συνεχώς ανέτρεχε σε σημειώσεις, βιβλία, νομολογία, αντήλλαξε χαμηλόφωνα με τους αστυνομικούς συνοδούς μου κάποιες στιχομυθίες. Αν κατάλαβα καλά με αφορούσαν και είχαν να κάνουν με την ψυχική μου υγεία και ρωτούσε αν γνώριζαν να έχω νοσηλευθεί με ψυχιατρική αιτιολογία ή όχι.

Τελικά η απόφασή της ήταν για την αυτόφωρή μου παραπομπή την επομένη το πρωΐ. Αρνήθηκα επίμονα να διορίσω δικηγόρο, αν και είχα και οικονομική ευχέρεια και πολλούς φίλους και φίλες από τα έτη των φοιτητικών μου χρόνων στη Νομική αλλά μέχρι και σήμερα.

Ξανά στο κελί και την επομένη στο αυτόφωρο για φθορά ξένης περιουσίας κλπ αλλά και με το μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη μου.

Το μόνο που έκανα πήρα κάποιους γνωστούς δημοσιογράφους, όταν μου επετράπει η τηλεφωνική επικοινωνία, που άλλοι με τηλεοπτική κάμερα και άλλοι με τα μαγνητοφωνάκια τους προσήλθαν γρήγορα στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων.

Η πρόεδρος προσπαθούσε να καταλάβει γιατί έκανα αυτή την ακατανόμαστη πράξη. Μου έκαναν διάφορες ερωτήσεις, που αρνήθηκα να απαντήσω, μέχρι που ήρθε η ώρα να απολογηθώ. Αναφαίρετό μου δικαίωμα άλλωστε.»

Σας παραθέτω αυτούσια την απολογία μου, όπως την βίωσα στο εφιαλτικό μου όνειρο.

«Κυρία Πρόεδρε, σεβαστό δικαστήριο. Έχετε απόλυτο δίκαιο να διερωτάστε πως ένα άτομο της δικής μου μέχρι σήμερα κοινωνικής και πνευματικής παρουσίας προέβη στις  πράξεις του κατηγορητηρίου, που όλες όμως είναι αληθείς.

Πράγματι, οι διωκτικές αρχές έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους. Δεν είμαι όμως ούτε τρελός ούτε ψυχικά ασθενής. Γνωρίζω ότι αποτελεί πράγματι εθνική ιδιοκτησία, κληροδότημα  η Ακαδημία Αθηνών, του εθνικού ευεργέτη Σίμωνος Σίνα και το έπραξα ενσυνείδητα, εν γνώσει μου ότι οι ζημιές επισκευάζονται εύκολα, σωστά και γρήγορα.

Παρακαλώ κοστολογήστε τις ζημιές που έκανα και αναλαμβάνω την υποχρέωση της επαναφοράς του κλιμακοστασίου στην προτέρα του κατάσταση, εξόδοις μου.

Πλην όμως ζητώ την αναλογική τιμωρία και μάλιστα την παραδειγματική καταδίκη, όλων όσων σκύλευσαν, κατέστρεψαν και απαξίωσαν ένα άλλο κληροδότημα το ιστιοφόρο σκάφος «Ευγένιος Ευγενίδης» μερική δωρεά του εθνικού μας ευεργέτη Ευγένιου Ευγενίδη προς το ελληνικό δημόσιο για χρήση του ως σχολή μαθητείας των δόκιμων αξιωματικών του Εμπορικού Ναυτικού.

Μία επιτροπή, καθ’ όλα νόμιμη, το κατέστρεψε, το λεηλάτησε, αφού προηγουμένως το μετέτρεψε σε κακέκτυπο αντίγραφο του πρωτοτύπου, εξωτερικά και εσωτερικά με πληθώρα ελλείψεων λόγω κλοπών, μετασκευών και καταστροφών. Σωστό φάντασμα του παρελθόντος. Κόψανε, σεβαστό μου δικαστήριο, τα κατάρτια του κατά 45 πόντους, τα αποθήκευσαν, πεταγμένα κάτω, μακροχρονίως με αποτέλεσμα να στραβώσουν. Πέταξαν την αρματωσιά και την ιστιοφορία του, χάθηκε η προωστήρια μηχανή του πλοίου κατασκευής του 1927, τοποθέτησαν στα καρφωτά μέρη του κύτους κολλητές λαμαρίνες, χωρίς πλέον την δυνατότητα το πλοίο να επισκευασθεί, ακολούθως εξαφάνισαν το βιβλίο επισκεπτών, εντός του οποίου υπήρχαν οι χειρογραφίες, παρατηρήσεις/σημειώσεις του Ουΐστων Τσώρτσιλ και του Ελευθέριου Βενιζέλου και τόσα άλλα που σεβόμενος το χρόνο σας δεν θα σας αναφέρω λεπτομερώς τώρα.

Όλα τα ανωτέρω, το  Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΥΕΑ) τα κάλυψε με μία απάντηση του τότε αρμόδιου καθ’ ύλην Υπουργού σε ερώτηση βουλευτή της τότε Αντιπολίτευσης. Ένα απαντητικό έγγραφο γεμάτο ψεύδη και ανακρίβειες.

Σας προσκομίζω και ένα βίντεο που παρουσιάζει το μέγεθος της καταστροφής.

Από την άλλη πλευρά σας παραπέμπω στο τι έκαναν οι άλλες χώρες, χωρίς την δική μας μεγάλη ναυτική παράδοση για τα αδελφάκια του, τα πλοία τύπου clipper, της δεκαετίας του 1930. Τα έχουν σε άριστη κατάσταση και θαλασσοπλοούν σε ολόκληρη την υφήλιο.

Επιθυμώ την καταδίκη μου κυρία Πρόεδρε αλλά υπό την προϋπόθεση ότι ο κύριος εισαγγελεύς αυθημερόν θα ασκήσει ανάλογη Ποινική δίωξη κατά των εγκληματιών του Ι/Φ «Ευγένιος Ευγενίδης» και κατά του τότε πολιτικού τους προϊσταμένου Υπουργού Εθνικής Αμύνης για σύσταση συμμορίας και με το ίδιο με το δικό μου κατηγορητήριο.

Δεν ζητώ την επιείκεια σας, ούτε να ληφθεί υπόψη ο πρότερος έντιμος βίος, ούτε το λευκό ποινικό μου μητρώο.»

Η διάσκεψη, που ακολούθησε, λόγω των φλάς των δημοσιογράφων και της εκεί παρουσίας τους (ο φόβος φυλάει τα έρημα), χρειάστηκε 2 ώρες για να ληφθεί απόφαση μια και ο εισαγγελεύς είχε διαγνώσει την ειλικρινή μεταμέλεια μου (που την βρήκε άραγε;) και όλα τα ελαφρυντικά που επί σειρά πολλών ετών κοσμούν την νομολογία μας ώστε να καταλήξει στην πρόταση του «Αμφιβάλλει και απαλλάσσει», που εγώ όμως δεν την δέχτηκα αφού δευτερολογώντας ζήτησα εκ νέου την καταδίκη μου, ώστε αναλογικά να καταδικαστούν και οι καταστροφείς του ιστορικού παραδοσιακού μας εκπαιδευτικού ιστιοφόρου, που μόρφωσε χιλιάδες Ελλήνων ναυτικών, δόκιμους αξιωματικούς του εμπορικού μας Ναυτικού, τους οποίους επικαλέσθηκα ως μάρτυρες υπεράσπισης μου αλλά και κατηγορίας των «δήθεν» επισκευαστών του, στην ουσία «καταστροφέων του Ι/Φ».

Τότε ξύπνησα κάθιδρος από τον εφιάλτη που ήταν παράλληλα και μία απελευθέρωση ψυχής, γιατί έτσι βρήκα ένα εύσχημο τρόπο να στείλω μήνυμα: 1) προς της Ελληνικές διωκτικές αρχές λέγοντας τους, ότι όταν έπρεπε δεν έκαναν τότε το καθήκον τους αναλογικά με την δική μου δίκαια δίωξη 2) προς τους Έλληνες Υπουργούς μας που δεν ξέρουν ούτε ασχολούνται με το τι υπογράφουν και πόσο ειλικρινή  είναι τα έγγραφά τους, ως έχοντες το ακαταδίωκτο και 3) προς οποιονδήποτε ευσυνείδητο εισαγγελέα, ο οποίος έστω και σήμερα μπορεί να διατάξει μια προκαταρτική  εξέταση κι ας έχουν παραγραφεί τα αδικήματα (ημερομηνία τέλεσης 2002) των κατάπτυστων καταστροφέων της ναυτικής μας παράδοσης και ιστορίας, αυτών που σκύλευσαν το κληροδότημα του εθνικού μας μεγάλου ευεργέτη «Ευγένιου Ευγενίδη» και των χρημάτων του Έλληνα φορολογούμενου. Μήπως αποτελέσει η ταλαιπωρία τους για τους τυχόν επόμενους «σωτήρες» παράδειγμα προς αποφυγή και φόβο τιμωρίας.

Αυτά τα λίγα φίλε αναγνώστη μήπως και ξυπνήσεις και εσύ από το δικό σου ροζ όνειρο «του δεν βαριέσαι ρέ μήπως δικό μου είναι το πλοίο;». Και όμως ήταν και είναι δικό σου. Άνηκε στον ελληνικό λαό αφού κατά τα 2/3 αγοράσθηκε με χρήματά του και κατά 1/3 από εισφορά του Ιδρύματος Ευγενίδη.

Μπες όμως στο site του ιστορικού μας Ι/Φ και στη συνέχεια κάνε μία επίσκεψη σήμερα στο άψυχο κουφάρι του, στο Φλοίσβο, στο «άλσος Ναυτικής Παράδοσης» και αν δεν πικραθείς, τότε μόνο κακολόγησε το «όνειρο» μου, που όμως είναι αποτύπωση αληθινών, πραγματικών και βεβαιωμένων γεγονότων.