Μερική Αναδημοσίευση
Τέταρτη γενιά εφοπλιστικής οικογένειας και μάλιστα από τη Θεσσαλονίκη, εκπροσωπεί με χαρακτηριστικό τρόπο τη νέα… «φουρνιά» Ελλήνων πλοιοκτητών στην άκρως ανταγωνιστική παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία.
Από τον Λευκό Πύργο με θέα το Θερμαϊκό Κόλπο, ο Σταύρος Τσολάκης, στα 33 του χρόνια, διοικεί από τη θέση του αντιπροέδρου τον στόλο της ναυτιλιακής DST Shipping Group, που είναι η μεγαλύτερη της Μακεδονίας, ακολουθώντας τα βήματα του πατριάρχη της οικογένειας και προέδρου της εταιρείας Δημήτρη Τσολάκη.
To όνομα της οικογένειας Τσολάκη ήρθε πρόσφατα στο προσκήνιο λόγω της συμφωνίας που έκλεισε η εταιρεία DST Shipping για τη ναυπήγηση δύο πλοίων τύπου eco-type supramax με τα ιαπωνικά ναυπηγεία IHI Marine United με έδρα το Τόκιο.
Τα πλοία αναμένεται να παραδοθούν τον Ιανουάριο και τον Ιούνιο του 2014 αντίστοιχα.
«Τα νέα αυτά πλοία έχουν ιδιαίτερα χαμηλές καταναλώσεις, ελάχιστη εκπομπή ρύπων, ενώ είναι εφοδιασμένα και με σύστημα διαχείρισης θαλασσίου έρματος (ballast water treatment system).Το γεγονός ότι αγοράζονται σε μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική τιμή που αντιπροσωπεύει χαμηλά επταετίας για το συγκεκριμένο τύπο πλοίου, μας κάνει πιο αισιόδοξους για το μέλλον καθώς ευελπιστούμε ότι θα επωφεληθούμε τα μέγιστα» επεσήμανε στο «Πρώτο ΘΕΜΑ» ο δρ Σταύρος Τσολάκης:
«Ο στόχος είναι να μειωθεί η εκπομπή ρύπων αλλά και η κατανάλωση καυσίμων. Οι Ιάπωνες ρυθμίζουν τις μηχανές κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι φιλικές στο περιβάλλον. Έχουν συστήματα με χαμηλότερη εκπομπή ρύπων, μπογιές υδατοδιαλυτές, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πλοίου είναι ανακυκλώσιμο» και προσέθεσε:
« Το πιο σημαντικό είναι το ballast water treatment system το οποίο στην ουσία ελέγχει και εξουδετερώνει βλαβερούς μικροοργανισμούς στο έρμα του πλοίου, το θαλασσινό νερό που φορτώνεται για την ευστάθεια του σκάφους και το οποίο αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την ευαισθησία και την πρόληψη της διεθνούς εμπορικής ναυτιλίας σε θέματα προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Στις ΗΠΑ είχε δημιουργηθεί τεράστιο θέμα με τον ασιατικό κυπρίνο, ένα ψάρι που μεταφέρθηκε με κάποιο τρόπο από την Ασία μέσω του Μισισιπή και εξαπλώνεται ταχύτατα, τρώγοντας τα πάντα, διαταράσσοντας έτσι τη διατροφική αλυσίδα στο οικοσύστημα των ποταμών της χώρας, ενώ έχει φτάσει να απειλεί το ιδιαίτερα ευαίσθητο οικοσύστημα των Μεγάλων Λιμνών σε ΗΠΑ και Καναδά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που όσα πλοία χτίζονται από το 2013 και μετά θα πρέπει να έχουν το σύστημα water ballast treatment για να προσεγγίζουν τα λιμάνια των ΗΠΑ».
Σύμφωνα με τον νεαρό Θεσσαλονικιό πλοιοκτήτη η επόμενη μέρα της ναυτιλίας στην αγορά ξηρού φορτίου θα περιλαμβάνει μια αγορά δύο ταχυτήτων όπου τα οικολογικά πλοία θα έχουν πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι των πλοίων παλαιάς τεχνολογίας.
«Τα οικολογικά πλοία τα λεγόμενα ecofriendly θα αποδώσουν στο άμεσο μέλλον. Και αυτό γιατί γίνονται πιο ελκυστικά στους ναυλωτές λόγω της χαμηλότερης κατανάλωσης καυσίμων, το λειτουργικό κόστος μειώνεται συνεχώς, ενώ σου δίνουν τη δυνατότητα μεγαλύτερης επιχειρηματικής ευελιξίας για τις χώρες που μπορείς να τα πας. Οι διεθνείς κανονισμοί γίνονται όλο και πιο πολύπλοκοι και αυστηροί και σε συνδυασμό με μια άσχημη ναυλαγορά καθιστούν τα νεότευκτα, οικολογικά και σύγχρονα πλοία πιο ανταγωνιστικά » και συμπλήρωσε;
« Αυτό που δεν γνωρίζει ο κόσμος είναι ότι τα πλοία είναι ο πιο οικολογικός, ασφαλής και οικονομικός τρόπος μεταφοράς φορτίων.
Το πετρέλαιο που καταλήγει στη θάλασσα από θαλάσσια ρύπανση κάθε χρόνο είναι πολύ λιγότερο από το πετρέλαιο που καταλήγει στη φύση από ….αλλαγή λαδιών στα συνεργεία αυτοκινήτων!
Η ναυτιλία πάσχει στο θέμα του image γιατί δεν υπάρχουν συντονισμένες ενέργειες διεθνώς να αναδείξουν τα οικολογικά της πλεονεκτήματα και τη συμβολή της στην παγκόσμια οικονομία και την προστασία του περιβάλλοντος. Εάν μόλις το 10% των φορτίων που μεταφέρεται στις εθνικές οδούς της Ευρώπης με φορτηγά γινόταν με πλοία, τότε θα είχαμε τουλάχιστον 20-30% χαμηλότερους ρύπους και κατανάλωση καυσίμων».
Όσο αφορά το μέλλον της ναυτιλιακής βιομηχανίας ο δρ. Σταύρος Τσολάκης είναι αισιόδοξος: «Η ναυτιλία εξαρτάται από το παγκόσμιο εμπόριο. Εάν υπάρχει εμπόριο υπάρχει ναυτιλία, εάν δεν υπάρχει εμπόριο δεν υπάρχει ναυτιλία. Από τη στιγμή που υπάρχει οικονομική κρίση και στάση εμπορίου δεν υπάρχει ανάπτυξη της ναυτιλίας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση σε συνδυασμό με το μεγάλο πρόβλημα της υπερπροσφοράς χωρητικότητας, συνέπεια των πολλών παραγγελιών από τα προηγούμενα ‘καλά’ χρόνια λόγω των μεγάλων προσδοκιών των πλοιοκτητών για συνεχή καλή ναυλαγορά που δυστυχώς διαψεύστηκαν, έφεραν πολλά περισσότερα πλοία στο νερό από τα φορτία προς μεταφορά και άρα χαμηλά ναύλα.
Επίσης, η έλλειψη χρηματοοικονομικής σταθερότητας και χρηματοδότησης της αγοράς από τις τράπεζες λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι τελευταίες δυσχεραίνει τη λειτουργία της πρωτογενούς (νεότευκτα) και δευτερογενούς (μεταχειρισμένα) αγοράς πλοίων.» και καταλήγει:
«Επειδή η ναυτιλία είναι μία κυκλική αγορά πιστεύω ότι με τις διαρκώς μειούμενες παραγγελίες σε συνδυασμό με τις προβλέψεις ότι σε δύο χρόνια θα υπάρξει σταθεροποίηση της οικονομικής ανάπτυξης καθώς και η χαμηλή ναυλαγορά μαζί με τους ολοένα και πιο αυστηρούς κανονισμούς που θα οδηγήσουν στα διαλυτήρια πολλά πλοία, ο λόγος ζήτησης- προσφοράς θα βελτιωθεί και η ναυτιλία θα ανακάμψει. Και αυτό ελπίζουμε ότι θα συμβεί από το 2014 και μετά».
