Τρύφωνας Αλεξιάδης στο ΘΕΜΑ για την ελληνική ναυτιλία:"Δεν μπορείς να κόψεις το πόδι επάνω στο οποίο πατάς"

Μερική αναδημοσίευση

Υπάρχει δογματισμός και μύθος στο ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους; 

Δεν θέλω να κάνω μια κριτική ως προς τους θεσμούς. Ως κυβέρνηση έχουμε επιλέξει να πάμε σε μια λογική διαλόγου και να δούμε με ποια συμφωνία θα πάμε στο επόμενο βήμα. Πρέπει όμως κάποια στιγμή στην Ελλάδα να κάνουμε έναν απολογισμό. Για παράδειγμα, αυξήσαμε την τιμή στα τσιγάρα όχι για λόγους υγείας, αλλά για να πετύχουμε επιπλέον έσοδα. Σήμερα το δεδομένο είναι αντίθετο. Χάσαμε σε φορολογικά έσοδα από αυτό το μέτρο. Αυξήσαμε τα τέλη κυκλοφορίας για να πάρουμε παραπάνω έσοδα. Αποτέλεσμα; Επίσης συλλέξαμε λιγότερα έσοδα, γιατί ο κόσμος κατέθεσε πινακίδες κ.λπ. Αυξήσαμε τον φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης και ο κόσμος ξεπάγιασε, χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, δίχως το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.


Αν αυτή τη στιγμή επιβαρύνουμε τη ναυτιλία, το αποτέλεσμα θα είναι να μεταφερθούν οι έδρες των ναυτιλιακών επιχειρήσεων σε άλλες χώρες. Ηδη έχει ξεκινήσει να γίνεται αυτό. Οι Ελληνες πλοιοκτήτες που έχουν αποδείξει σε κρίσιμες στιγμές τα πατριωτικά τους αισθήματα θα πρέπει για μία ακόμη φορά να αποδείξουν ότι αγαπάνε τη χώρα. Αν όμως εμείς πάμε να επιβαρύνουμε τη ναυτιλία περισσότερο απ’ όσο πρέπει, αυτό θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά υπέρ της ναυτιλίας άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Παράλληλα εμείς θα χάσουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας, αλλά και πολύτιμα έσοδα.

Πρέπει, λοιπόν, να διατηρηθεί ένας βασικός τομέας της ελληνικής οικονομίας στην Ελλάδα. Ενας κλάδος ο οποίος δρα αθροιστικά με τον τουρισμό και την αγροτική παραγωγή είναι από τους βασιμούς πυλώνες. Θα πρέπει ακόμη να δούμε και πώς η ελληνική ναυτιλία βοηθά άλλους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν θα επιβαρύνουμε τη ναυτιλία και θα την πιέσουμε να μεταφερθεί αλλού -και θα χάσουμε έτσι σε ανταγωνιστικότητα- ή αντιθέτως αν θα δώσουμε και κίνητρα να φέρουν οι εφοπλιστές πλοία να επισκευάζονται στη Σύρο, στη Χαλκίδα και το Πέραμα και να λύσουμε και άλλου είδους προβλήματα. Επειδή έχω δουλέψει στη ΝΑΥΣΙ στο Πέραμα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η σύγκριση με τη σημερινή εικόνα αποεπένδυσης στον κλάδο αυτό είναι εις βάρος μας.

- Πριν από λίγες ημέρες είχατε συνάντηση με τους εκπροσώπους του κλάδου. Ποια τα συμπεράσματα; 

Οντως, την προηγούμενη εβδομάδα έγινε μια διμερής συνάντηση της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών με τους συναδέλφους υπουργούς κυρίους Σταθάκη, Δρίτσα και εμένα. Ξεκαθαρίσαμε ότι δεν υπάρχει λόγος φυγής της ναυτιλίας στο εξωτερικό. Εμείς θα δούμε με ρεαλισμό και ευαισθησία τα προβλήματα αυτά. Επίσης, οι όποιες μετατροπές στα θέματα φορολογίας θα είναι αποτέλεσμα διαλόγου. Δεν θέλουμε να επιβάλουμε μόνοι μας λύσεις. Τέλος, αποφασίσαμε πως ό,τι γίνει θα παίρνει υπόψη την ανταγωνιστικότητα του κλάδου και τη σημασία του στο ΑΕΠ της χώρας. Εγώ ήδη έχω ενημέρωση από υπηρεσιακούς παράγοντες ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα της ναυτιλίας έχουν πολύ ευνοϊκότερους φορολογικούς συντελεστές και διατάξεις απ’ ό,τι εμείς. Πρόκειται για χώρες με πολύ ισχυρότερη οικονομία και φορολογικούς συντελεστές.

- Δηλαδή υπάρχει σχέδιο αφελληνισμού της ναυτιλίας από άλλες χώρες της Ε.Ε.

Δεν έχω καμία αυταπάτη ότι δήθεν τεχνοκρατικές προτάσεις στην Ευρώπη καθορίζονται από λόμπι και πολιτικές πιέσεις ή συμφέροντα. Πιθανό λοιπόν είναι κάποιοι να θέλουν την επιβάρυνση της ελληνικής ναυτιλίας για άλλους λόγους. Δεν μπορείς όμως να κόψεις το πόδι επάνω στο οποίο πατάς. Αν, για παράδειγμα, γίνει μια προγραμματική συμφωνία με τους εφοπλιστές για τη ναυπήγηση πλοίων και την προσέλκυση των επισκευών στη χώρα, για ποιον λόγο να πάνε αλλού;