Ο Νίκος Βαρβατές είχε τη ναυτιλιακή εταιρεία Naftotrade που διέθεται στόλο από 20 πλοία, τσιμεντάδικα και φορτηγά. 'Ηταν επί χρόνια πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων. Του άρεσε να κρατά χαμηλούς τόνους. Θεωρούσε επιτυχία «το να είσαι συμφιλιωμένος με τον εαυτό σου, να κρατάς το μέτρο». Με την αραβική άνοιξη έχασε τα πλοία του αφού είχε δουλειές με τη Λιβύη.
Το χρήμα για αυτόν ήταν μέσον και όχι αυτοσκοπός. Κυκλοφορούσε στον Πειραιά με ένα μικρό αμάξι. Έμενε στην Αγία Σοφιά, στα Μανιάτικα. Απέφευγε την επίδειξη πλούτου, αν και θα μπορούσε να μένει σε «in» προάστιο και να ζει μία χλιδάτη ζωή. Προτιμούσε την παρέα παλιών και στενών φίλων του. Έντονα πολιτικοποιημένος, έχει άποψη και έπαιρνε θέση στα τεκτενόμενα στην πολιτική και οικονομική-ναυτιλιακή ζωή της χώρας.
Ο Ολυμπιακός ήταν το μεγάλο πάθος του. Δεν έχανε παιχνίδι στο Καραϊσκάκη.
Ο Νίκος Βαρβατές προερχόταν από ναυτική οικογένεια της Σάμου. Στο νησί του ανατολικού Αιγαίου γεννήθηκε και μεγάλωσε, πριν ο πατέρας του αποφασίσει να μετακομίσουν οικογενειακώς στον Πειραιά.
Ο παππούς του, από την πλευρά της μητέρας του, ο Μαστρό -Νικόλας Ψιλοπάτης είχε έναν από τους μεγαλύτερους ταρσανάδες του νησιού. Το 1936 κάηκε το καρνάγιο, το οποίο απασχολούσε 70 εργάτες. Μεταφέρθηκε 500 μέτρα και πήγε σε έναν δεύτερο κόλπο. Εγκαταστάθηκε στον Άγιο Ισίδωρο που σήμερα είναι οικισμός παραδοσιακός με καρνάγια, ενώ γίνονται και προσπάθειες να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί. Ο Μαστρό-Νικόλας έφτιαξε το μεγαλύτερο καΐκι στην Ελλάδα, εκείνη την εποχή, χωρητικότητας 480 τόνων με πεύκα σαμιώτικα που είναι πασίγνωστα.
Ο πατέρας του, ο καπετάν –Περικλής, ξεκίνησε ως πλοιοκτήτης καϊκιού, μικρού στην αρχή. Έκανε εμπόριο με τα γύρω νησιά. Μετά τον γάμο του με την κόρη του Μαστρό-Νικόλα, την Μαρία, και με βοήθεια και της οικογένειάς της, έφτιαξε καΐκι 180 τόνων το οποίο υπάρχει ακόμα. Λες και ο χρόνος δεν έχει περάσει από πάνω του γιατί το σαμιώτικο πεύκο έχει πολύ ρετσίνι που συντηρεί το ξύλο. Με το καΐκι αυτό οι δουλειές μεγάλωσαν. Πλούσιοι δεν έγιναν, όμως περνούσαν άνετα. Κάθε εβδομάδα ο καπετάν Περικλής έκανε δρομολόγιο από Πειραιά μεταφέροντας από τρόφιμα μέχρι σίδερα και τσιμέντο. Επειδή έμενε πολλές ημέρες στον Πειραιά αποφάσισε να πάρει μαζί του όλη την οικογένεια. Άλλωστε ήθελε τα παιδιά του να σπουδάσουν στο Πανεπιστήμιο και η ώρα πλησίαζε.
Έτσι, ο Νίκος βρέθηκε στα Ταμπούρια μαζί τα αδέλφια του, τον Κομνηνό και την Πηγή. Στα Ταμπούρια βρήκαν σπίτι γιατί βόλευε τη δουλειά του πατέρα του που ήθελε να είναι κοντά στο Πέραμα, στη Δραπετσώνα και στα λιπάσματα του Αι Γιώργη, για να φορτώνει εμπορεύματα. «Έγινα εσωτερικός μετανάστης στα 13 μου χρόνια», συνηθίζει να λέει ο ίδιος γελώντας.
Η Ιταλία
Ο Νίκος πήγε σχολείο στο Τζάνειο Πειραματικό, πρότυπο τότε, εφάμιλλο της Ιωννιδείου. Τα χρόνια πέρασαν. Οι σπουδές οδήγησαν τα βήματά του στην Μπολώνια, όπου πήρε το πτυχίο του μηχανολόγου, ενώ μετά πήγε στη Νάπολη στη Σχολή Ναυπηγών. Έμενε μαζί με τον αδελφό του, τον Κομνηνό που σπούδαζε Μηχανολόγος.
Το 1976 άνοιξε ναυπηγικό γραφείο στον Πειραιά. Έκανε μελέτες για μετασκευές και επισκευές. Πρώτος πελάτης ήταν ο καπετάν Μάκης Αγούδημος, για να ακολουθήσουν και άλλοι πολύ σύντομα. Το γραφείο το άνοιξε με δανεικά 50.000 δραχμές από τον θείο του.
«Λόγω βιωμάτων δεν σκεφτόμουν να καταπιαστώ με τίποτα άλλο εκτός από τη θάλασσα», διηγείτο σε φίλους. Για να τα βγάλει πέρα δίδασκε στην Ανωτέρα Σχολή Ναυπηγών. Μισθός 8.500 δραχμές. Ενοίκιο 5.500 δραχμές. Έξοδα γραφείου και καφέδες εξασφαλισμένα!
Το γραφείο μεγάλωσε. Όπως εξομολογείται και ο ίδιος βοήθησε το καλό όνομα που είχε στη ναυτιλιακή πιάτσα ο πατέρας του.
Με τα πρώτα κεφάλαια που συγκέντρωσε αποφάσισε να περάσει στην απέναντι όχθη και να δοκιμάζει την τύχη του ως πλοιοκτήτης. Βρέθηκε με δύο πλοία, το Samos Spirit και το Samos Harmony.
Ενώ η τράπεζα που τον δανειοδότησε, του έδωσε να διαχειρίζεται και ένα τρίτο πλοίο. Ήταν η εποχή που άρχισαν οι εξαγωγές τσιμέντου από την Ελλάδα με κυρίαρχη χώρα εισαγωγής την Ιταλία. Με τα ιταλικά να τα γνωρίζει σαν μητρική του γλώσσα, κατάφερε το 1988 να γίνει ο αποκλειστικός τροφοδότης στις μεταφορές τσιμέντου. Από το σημείο εκείνο ο δρόμος προς την επαγγελματική καταξίωση ήταν ορθάνοικτος.
Με τη σύζυγό του Έφη απέκτησαν δύο κόρες, τη Μάρω, που σπούδασε ναυπηγός και τη Τζίνα, που είναι πτυχιούχος του Οικονομικού της Νομικής. Στο πλευρό του βρισκόταν πάντοτε η σύζυγός του, η Έφη, που ως γιατρός-μικροβιολόγος εργάστηκε στο ΕΣΥ ακολουθώντας την δική της επαγγελματική πορεία μακριά από τα φώτα της ναυτιλίας.
Ο Νίκος Βαρβατές διατέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Μεσογειακών Φορτηγών Πλοίων, η οποία μετονομάστηκε σε Ένωση Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων.
Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο στις 11.30 το πρωί από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πειραιά.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων, συνήλθε εκτάκτως μετά το αιφνίδιο και θλιβερό άγγελμα του θανάτου του επίλεκτου στελέχους της ναυτιλιακής κοινότητας, και επί σειρά ετών Προέδρου της Ένωσης Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων, πολύτιμου συναδέλφου και συνεργάτη ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΑΡΒΑΤΕ
και αφού άκουσε τον Πρόεδρο κ. Χαράλαμπο Σημαντώνη, ο οποίος αναφέρθηκε στην εξαίρετη προσωπικότητα του μεταστάντος και την ανεκτίμητη προσφορά του στη ναυτιλία αποφάσισε ομόφωνα:
Να υποβληθούν τα συλλυπητήρια της Ένωσης Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων στην οικογένεια του μεταστάντος.
Να κατατεθεί στεφάνι εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου.
Να παραστούν ο Πρόεδρος και τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου στην κηδεία του μεταστάντος.
Να διατεθεί στη μνήμη του ποσό για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στον Τύπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.