Αλέξανδρος Παναγόπουλος: Ο καινοτόμος εφοπ

Αναδημοσίευση από το
www.newmoney.gr

Τη δική του επιχειρηματική ρότα έχει χαράξει ο Αλέξανδρος Περικλή Παναγόπουλος  ο οποίος συνεχίζει  την οικογενειακή ναυτιλιακή παράδοση με έμφαση στην καινοτομία και στην προστασία του περιβάλλοντος. Πριν από έξι χρόνια, ως πρόεδρος της εταιρείας AristaShipping, o Αλέξανδρος Παναγόπουλος  ξεκίνησε το «Project Forward» ως  μια πρωτοβουλία να μελετήσει την εφαρμογή του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) ως ναυτιλιακό καύσιμο προκειμένου  να ικανοποιηθούν οι ολοένα και πιο απαιτητικοί κανονισμοί του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) σχετικά με τις εκπομπές αέριων ρύπων από τα πλοία.

Πείστηκαν και βρέθηκαν στο πλευρό του μεγάλες  εταιρείες της ευρύτερης ναυτιλιακής βιομηχανίας και ενέργειας. Το σχέδιο πήρε δημοσιότητα τα προηγούμενα δύο χρόνια όμως ο Αλέξανδρος Παναγόπουλος απέφυγε να ρίξει νερό στον μύλο. Πέρσι υπέγραψε προσύμφωνο με κινεζικά ναυπηγεία για την κατασκευή 20  φορτηγών πλοίων που θα κινούνται με φυσικό αέριο. Όμως δεν προχώρησε. Ο Έλληνας εφοπλιστής αποκάλυψε ότι θα επανέλθει στα ναυπηγεία και επεσήμανε ότι το νερό μπήκε στο αυλάκι.
Τον  συναντήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής  στη διάρκεια διεθνούς ναυτιλιακού συνεδρίου. Πριν τον αποσπάσουμε από  το επιχειρηματικό πηγαδάκι, έλεγε στους συνομιλητές του: «Κινούμε μεταξύ Λονδίνου, Μονακό, Αθήνας και…Πορτογαλίας». Όταν τον ρωτήσαμε γιατί άνοιξε γραφείο στην Πορτογαλία απάντησε χαμογελώντας:  «γιατί είναι μία πολύ ωραία χώρα».
Στη συνέχεια άνοιξε τα χαρτιά του.
«Είμαστε στην τελική ευθεία να φτιάξουμε πολλά πλοία με LNG ως καύσιμο όχι για μεταφορά φυσικού αερίου. Η εταιρεία που συστήσαμε λέγεται «Forwardships».
Για το προσύμφωνο με τα κινεζικά ναυπηγεία Jiangsu Yangzijiang Shipbuilding που «ναυάγησε» σε πρώτη φάση, ήταν ξεκάθαρος:
«Το LNG πριν από έναν χρόνο, τόσο πρόσφατα, ήταν ένα  καύσιμο… εξωτικό. Πολύς κόσμος δεν καταλάβαινε  τη σημασία του. Εμείς  το κοιτάζουμε  από το 2013 με το project«Forward» και τώρα έγινε εμπορική σύσταση, νέα ναυτιλιακή εταιρεία, η «Forwardships». Πέρσι  πήγαμε και  υπογράψαμε  προσύμφωνο με το μεγαλύτερο ναυπηγείο  της Κίνας για 20 πλοία. Δεν προχώρησε  γιατί έπρεπε να εξηγήσουμε σε όλο τον κόσμο το τι κάναμε. Τα πλεονεκτήματα  δεν ήταν τόσο προφανή όσο είναι σήμερα» και συνέχισε:
«Σήμερα λοιπόν όλα όσα λέγαμε πραγματοποιούνται. Πρέπει να ανανεώσουμε τη συμφωνία μας με  την κινεζική γιάρδα ή να επαναδιαπραγματευθούμε από την αρχή».
Στην ερώτηση γιατί 20 πλοία, που είναι μεγάλος αριθμός ο Αλέξανδρος Παναγόπουλος εξήγησε:
«Ο στόλος πρέπει να έχει όγκο για να κάνεις και τη διαφορά. Να μπορέσεις να κάνεις τις συμφωνίες με τους προμηθευτές που χρειάζεσαι, να μπορέσεις να πιέσεις το κόστος κλπ. Έχω υποστήριξη από πολύ σοβαρά επενδυτικά σχήματα. Η επιλογή του φυσικού αερίου ως καύσιμο απαιτεί να γίνουν μελέτες για την επιλογή της τεχνολογίας – γιατί δεν είναι μόνο μια και προφανής όπως στο πετρέλαιο, που θα μπορούσε να εξασφαλίσει τν πιο αξιόπιστη λειτουργία του πλοίου, και παράλληλα την πιο οικονομική εκμετάλλευση αυτού.
Με την πρόοδο αυτών των μελετών δημιουργήθηκε ένα Joint Industry Project, μοναδικό για τα δεδομένα της ναυτιλίας,  ανάμεσα σε Arista Shipping, American Bureau of Shipping που είναι ο αμερικανικός νηογνώμονας, τη Deltamarin, που ασχολείται με ό,τι έχει να κάνει με τη μηχανική, μελέτες, βασικό σχεδιασμό, τεχνικές προμελέτης εφαρμογής, σχεδίαση πλοίων, η GTT, που εξειδικεύεται στα συστήματα για τη μεταφορά και αποθήκευση του υγροποιημένου φυσικού αερίου, η  Wartsila, που θεωρείται από τους  παγκόσμιους ηγέτες στις νέες τεχνολογίες, την  Eniram που έχει το software,  ενώ η Shell θα παρείχε το καύσιμο σε στρατηγικά επιλεγμένα λιμάνια του κόσμου».
Για τον λόγο που επέλεξε να ναυπηγήσει πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου, τα λεγόμενα φορτηγά, εξήγησε: “Τα πλοία είναι ξηρού φορτίου,  σχεδίαση Kamsarmax . Ξεκινάμε από το ξηρό φορτίου γιατί είναι το  “γλυκό σημείο”,  the sweet point,  της εμπορικής ναυτιλίας. Έχει όγκο, έχει παγκόσμια δράση δεν εξαρτάται από συγκεκριμένες συνδέσεις μεταξύ άλφα και βήτα λιμανιού και έχει βάθος σε αριθμό πλοίων».
Η ενασχόληση της οικογένειας Παναγόπουλου με το LNG χρονολογείται το 2000:
«Η εμπειρία μας  με το LNG άρχισε στη Βαλτική με τη Superfast ferries  όταν  ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε  με τις μηχανές  στο Ελσίνκι. Ξεκινήσαμε με όλες τις μεθόδους μείωσης των ρύπων  γιατί πολύ απλά ήμασταν ευαισθητοποιημένη με το τι γίνεται στη βόρεια Ευρώπη. Από εκεί  αποκτήσαμε και γνώση» τόνισε ο Αλέξανδρος Παναγόπουλος και συνέχισε αναφερόμενος στον επανασχεδιασμό του πλοίου:
«Με τη νέα σχεδίαση, η παραγωγή αέριων ρύπων μειώνεται δραματικά.

Η νέα σχεδίαση απλοποίησε σημαντικά το μηχανολογικό εξοπλισμό του πλοίου: λιγότερες μηχανές, λιγότερα κινούμενα μέρη, με παράλληλη αύξηση της αξιοπιστίας και μείωση των αναγκών επάνδρωσης, και απέσπασε πνευματικά δικαιώματα στη Ν. Κορέα, μια χώρα πρωτοπόρο στη ναυπήγηση πλοίων».
Όμως η χρήση του LNG ως καυσίμου έχει εκτός από περιβαλλοντικά και οικονομικά πλεονεκτήματα:
«Η πρόωση με φυσικό αέριο, δεν θα ρυπαίνει μόνο αισθητά λιγότερο, αλλά και θα κοστίζει πολύ λιγότερο. Φαίνεται να έχει λήξει η παραδοσιακή εξάρτηση της τιμής του φυσικού αερίου από το πετρέλαιο, και έτσι η τιμή του κινείται σε επίπεδα που μας κάνουν να πιστεύομαι ότι η προτεινόμενη αλλαγή στην παραδοσιακή  σχεδίαση του πλοίου φέρνει σημαντικά οικονομικά οφέλη, τα οποία καθιστούν τις θαλάσσιες μεταφορές, που ήμερα διακινούν 90% του παγκόσμιου εμπορίου,  ακόμα πιο βιώσιμες και φέρνοντας ένα τεράστιο συνολικό όφελος στην κοινωνία» υπογράμμισε ο Αλέξανδρος Παναγόπουλος:
«Η διαθεσιμότητα του φυσικού αερίου ως ναυτιλιακό καύσιμο αυξάνεται πολύ γρήγορα. Εν δυνάμει όλοι οι τερματικοί σταθμοί εισαγωγής φυσικού αερίου όπως η Ρεβυθούσα στην Ελλάδα, και που είναι πάρα πολλοί ανά την υφήλιο, μπορεί να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες εφοδιασμού των πλοίων».